zimne ognie

См. также в других словарях:

• zimne ognie — {{/stl 13}}{{stl 7}} ozdoby choinkowe, mające postać stalowych drucików, powleczonych specjalnym materiałem, który spalając się, wytwarza i rozrzuca dokoła duże, nieparzące iskry : {{/stl 7}}{{stl 10}}Na choince paliły się zimne ognie. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zimny — 1. Ktoś jest zimny jak ryba a) «o kimś, kto nie ulega wzruszeniom, jest bezwzględny, nieczuły, niewrażliwy»: Prawdziwy mężczyzna, mój drogi (...) pozwól, że ci powiem brutalnie, bierze w takim wypadku babę za łeb i wybija jej amory z głowy. Jeśli …   Słownik frazeologiczny

• zimny — zimnyni, zimnyniejszy «mający niską temperaturę, taki, w którym panuje niska temperatura; wywołujący wrażenie intensywnego chłodu, ziębiący» Lodowato zimny. Zimny wiatr, powiew. Zimna kawa, woda. Zimny pokój, dzień. Zimne ręce, nogi. Zimna kąpiel …   Słownik języka polskiego

• ogień — m I, D. ognia; lm M. ognie, D. ogni 1. «zjawisko wydzielania się ciepła i światła towarzyszące paleniu się ciał, postrzegane w postaci płomieni i żaru; płomień» Jasny, nikły, słaby, wielki ogień. Blask, żar ognia. Słup, strumień, ściana ognia.… …   Słownik języka polskiego

• ogień — 1. Coś piecze, pali kogoś jak ogień, żywym ogniem a) «coś jest przyczyną silnego, przejmującego, piekącego bólu»: Pod palcami czułem na policzku i uchu grubą pręgę, która straszliwie bolała i piekła jak ogień. J. Brzechwa, Owoc. b) «ktoś ma… …   Słownik frazeologiczny

• ogień — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. ognia; lm D. ogni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ciepło i światło powstałe w wyniku spalania się ciał, widoczne w postaci płomieni i żaru; płomień : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mały,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• skrzyć — ndk VIb, skrzy, skrzył rzad. to samo, co skrzyć się Niebo skrzyło gwiazdami. Szabla skrząca klejnotami. przen. Powiedzenia skrzące dowcipem. skrzyć się «wydawać błyski, lśnić migotliwym blaskiem; błyszczeć, jaśnieć, iskrzyć się; rzadziej: sypać… …   Słownik języka polskiego

• wokoło — 1. «przyimek łączący się z rzeczownikami w dopełniaczu, oznaczający: wzdłuż obwodu czegoś; dokoła, naokoło» Wokoło klombów posadzono tulipany. Pnącza owijały się wokoło pni drzew. przen. Dyskusja toczyła się wokoło znanego zagadnienia. Myśli jego …   Słownik języka polskiego